Παράγοντες Κινδύνου
Οι παράγοντες κινδύνου που προκαλούν εγκεφαλικά δύνανται να είναι τροποποιήσιμοι ή μη. Μη τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου (ή δείκτες κινδύνου) είναι η ηλικία, το φύλο και γενετικοί παράγοντες[1]. Η ηλικία είναι o πλέον σημαντικός, καθώς μετά τα 55 έτη ο κίνδυνος εμφάνισης εγκεφαλικού διπλασιάζεται κάθε δεκαετία[2].
Οι κύριοι τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου εμφάνισης ισχαιμικού εγκεφαλικού είναι οι εξής:
Ο σημαντικότερος τροποποιήσιμος παράγων κινδύνου, καθώς υπολογίζεται ότι ευθύνεται για άνω των ήμισυ ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων[3]. Εκτός της φαρμακευτικής αγωγής, σημαντική για την ελάττωση του κινδύνου σχετιζόμενου με την αρτηριακή υπέρταση είναι και η αλλαγή του τρόπου ζωής[4].
ακόμη και ο προδιαβήτης σχετίζεται με αύξηση του κινδύνου εμφάνισης ισχαιμικού εγκεφαλικού. Η διάρκεια της νόσου εμφανίζει επίσης συσχέτιση[5]. Παραδόξως, ο αυστηρός γλυκαιμικός έλεγχος δεν αρκεί από μόνος του για την ελάττωση του κινδύνου και απαιτείται αλλαγή του τρόπου ζωής[6].
η κολπική μαρμαρυγή φαίνεται να είναι μέρος μιας προσφάτως περιγραφείσας καρδιακής παθολογίας, της κολπικής καρδιοπάθειας, που δύναται με διάφορους μηχανισμούς να οδηγήσει σε εμβολή των εγκεφαλικών αρτηριών και, συνεπώς, ισχαιμικά εγκεφαλικά επεισόδια[7]. Ενώ η μόνιμη κολπική μαρμαρυγή διαγιγνώσκεται εύκολα κατά την εισαγωγή με ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα, η παροξυσμική κολπική μαρμαρυγή είναι συχνά δύσκολο να διαγνωστεί καθώς, τόσο κατά την εισαγωγή όσο και κατά τη διάρκεια της νοσηλείας, η/ο ασθενής μπορεί να διατηρεί φυσιολογικό φλεβοκομβικό καρδιακό ρυθμό. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα, όταν δεν παρατείνεται η διάρκεια ηλεκτροκαρδιογραφικής καταγραφής, να παραμένουν οι ασθενείς υπό αντιαιμοπεταλιακή αγωγή, η οποία δεν προφυλάσσει ικανοποιητικά από υποτροπή καρδιοεμβολικού εγκεφαλικού λόγω κολπικής μαρμαρυγής όπως η αντιπηκτική αγωγή[8].
η κολπική μαρμαρυγή φαίνεται να είναι μέρος μιας προη σχέση δυσλιπιδαιμίας και εγκεφαλικών είναι σύνθετη και όχι πλήρως εξακριβωμένη, φαίνεται όμως πως η θεραπεία της δυσλιπιδαιμίας με στατίνες είναι ασφαλής για αιμορραγίες και αποτελεσματική για την ελάττωση του κινδύνου εμφάνισης ισχαιμικού εγκεφαλικού[9].
H ελλιπής σωματική άσκηση σχετίζεται με πληθώρα επιπτώσεων στον ανθρώπινο οργανισμό, συμπεριλαμβανομένων των εγκεφαλικών. Τόσο η ελλιπής άσκηση όσο και η ανθυγιεινή διατροφή σχετίζονται με τους προαναφερθέντες παράγοντες κινδύνου μέσω της εμφάνισης παχυσαρκίας και μεταβολικού συνδρόμου[10]
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] Boehme AK, et al. Circ Res. 2017;120(3):472-495.
[2] Roger VL, et al. Circulation. 2012; 125:188–197.
[3] O’Donnell MJ, et al. Lancet. 2010; 376:112–123.
[4] Chobanian AV, et al. JAMA. 2003; 289:2560–2572.
[5] Banerjee C, et al. Stroke. 2012; 43:1212–1217.
[6] Holman RR, et al. N Engl J Med. 2008; 359:1577–1589.
[7] Kamel H, et al. Stroke. 2016; 47:895–900.
[8] Aguilar MI, et al. Database Syst Rev. 2007;(3):CD006186.
[9] Baigent C, et al. Lancet. 2005; 366:1267–1278.
[10] Arenillas JF, et al. Stroke. 2007; 38:2196–2203.
[11] Thun MJ, et al. JAMA. 2000; 284:706–712.
[12] Song YM, et al. Stroke. 2008; 39:2432–2438.