Συνέπειες του Εγκεφαλικού
Οι συνέπειες ενός εγκεφαλικού μπορεί να κυμαίνονται από ήπιες και παροδικές ως σοβαρές και μόνιμες με συνοδό αναπηρία. Οι ασθενείς μπορεί να χρειάζονται τη διαλείπουσα ή τη συνεχή βοήθεια φροντιστή για τις καθημερινές του λειτουργίες: την προσωπική τους υγιεινή, τη λήψη της φαρμακευτικής αγωγής, την ετοιμασία του φαγητού, τη διαχείριση των οικονομικών υποθέσεων κ.ά.
οι πλέον φανερές επιπτώσεις ενός εγκεφαλικού είναι ο περιορισμός της κινητικότητας. Οι μισοί ασθενείς άνω των 65 μετά από εγκεφαλικό θα έχουν κάποια ελάττωση της κινητικότητας[1]. Διαταραχές βάδισης μπορούν να είναι ήπιες και να επιτρέπουν την αυτόνομη μετακίνηση ή σοβαρές και να καθιστούν την/τον ασθενή κλινήρη.
δεν είναι εξίσου φανερές αλλά μπορεί να επηρεάζουν εξίσου σημαντικά την ποιότητα της ζωής των ασθενών μετά από εγκεφαλικό. Εύκολη κόπωση, χρόνια άλγη, κατάθλιψη, διαταραχές ύπνου, αγχώδεις εκδηλώσεις, είναι συχνά συμπτώματα μετά από εγκεφαλικό[2]. Δυστυχώς τα συμπτώματα διαλάθουν της ιατρικής διάγνωσης και οι ίδιοι οι ασθενείς εμφανίζουν διστακτικότητα στην αναζήτηση κατάλληλης ιατρικής φροντίδας. Το αποτέλεσμα είναι τα συμπτώματα να μεταπίπτουν σε χρονιότητα, επιβαρύνοντας σημαντικά την ποιότητα της ζωής τους.
οι διαταραχές λόγου μπορεί να αφορούν στην εκφορά ή την κατανόηση του λόγου και παρατηρούνται σε έναν στους τρεις ασθενείς μετά από εγκεφαλικό[3]. Μπορεί να επηρεαστεί κυρίως μια από τις δυο πλευρές του λόγου ή και οι δύο, αναλόγως της εντοπίσεως της υποκείμενης βλάβης στον εγκέφαλο του ασθενούς. Οι επιπτώσεις στην επικοινωνία των ασθενών μπορεί να καθιστά αδύνατη την επάνοδο στην εργασία τους ή να οδηγεί σε κοινωνική απομόνωση και επιπτώσεις στην ψυχική σφαίρα (άγχος και κατάθλιψη)[4].
διαταραχές μνήμης ή άλλων ανωτέρων νοητικών λειτουργιών είναι συχνές μετά από εγκεφαλικό, ιδιαίτερα σε προχωρημένες ηλικίες[5]. Η αγγειακή άνοια είναι συχνή μορφή άνοιας, ενώ η μικτή άνοια (συννοσηρότητα Αγγειακής άνοιας και νόσου Alzheimer) ίσως είναι η συχνότερη μορφή άνοιας[6]. H εντατική ρύθμιση των παραγόντων κινδύνου είναι ο σημαντικότερος παράγοντας παρέμβασης ώστε να αποφευχθούν νέες εγκεφαλικές βλάβες και περαιτέρω επιδείνωση των γνωστικών λειτουργιών[7].
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
[1] Virani SS, et al. Circulation. 2020;141(9):e139–e596.
[2] Naess H, et al. Vasc Health Risk Manag. 2012;8:407-413.
[3] Feigin VL, et al. Circ Res. 2017; 120:439–448.
[4] Thomas SA, et al. Clin Rehabil. 2013; 27:398–408.
[5] http://www.ebrsr.com/evidence-review/12-post-stroke-cognitive-disorders
[6] Mijajlović MD, et al. BMC Med. 2017;15(1):11.
[7] Ihara M, et al. Expert Rev Neurother. 2014;14(9):1067-1077.